Niet meer dan een link – zie het als een klein teken van leven na een lange stilte.

The next decade of […] politics will see greater attention placed on the substantial amount of government action that redistributes resources upward to the wealthy and the organized, to the disadvantage of the poorer and less organized. Connected to this, greater attention will be placed on the rickety, complicated and self-defeating complexity of public policy across multiple, seemingly unrelated areas of government activity.

– Een complexiteit die gecreëerd en in stand gehouden wordt door gevestigde belangen en lobby-groepen allerhande (of ze nu ‘links’ of ‘rechts’ zijn, de belangen verdedigen van werknemers of van werkgevers) die voordeel halen uit het zo ondoorzichtig mogelijk maken van wat de overheid doet: een belastingvoordeel hier, een doelgroepprogrammaatje daar. En uiteindelijk weet niemand meer wie waarvoor betaalt en wie waarvoor verantwoordelijk is. Prof. Steve Teles van John Hopkins University doopt het fenomeen kludgeocratie. Het mag duidelijk zijn dat hoe machtiger de lobby-groep, hoe meer er te winnen valt in een kludgeocratie.

[Kludgeocracy] makes it hard for [citizens] to attribute responsibility when things go wrong, thus leading blame to be spread over government in general, rather than affixed precisely, where such blame could do some good. The consequence of complexity, then, is diffuse cynicism, which is the opposite of the habit needed for good democratic citizenship.

De paper is weliswaar gericht op de Amerikaanse situatie, maar het kost weinig moeite de relevantie voor België te zien.