De idee dat je mensen dieper de miserie in moet duwen opdat ze er zelf weer uit zouden kruipen getuigt van een stuitend cynisme — of toch op z’n minst van een nogal aparte invulling van de christelijke naastenliefde. Groot dan ook de verbazing deze tweet van Rik Torfs te lezen:

De Vlaamse christen-democraten mogen blij zijn dat de gemankeerde rector aan de rand van hun partij staat; het zou anders niet louter een verhaal zijn dat de CD&V mist, als wel erbarmen, mededogen, empathie, een tikje besef van wat het is tot ‘de zwakken’ te behoren. Geloof het of niet, zeldzaam zijn de mensen die kiezen voor een bestaan aan de rand van de samenleving.

Armoede, beste Rik, is geen abstract begrip waarover je in 140 tekens kunt orakelen.

Armoede is nooit eens een koffiekoek kunnen kopen voor jou of je kinderen. Het is geen vlees eten, niet omdat je uit overtuiging vegetariër bent, maar omdat een ei nu eenmaal goedkoper is. Het is de Sinterklaas-chocolade de dag nadien kopen aan halve prijs. Het is de afweging maken tussen je kinderen kleden in slechtzittende afdragertjes (en weten dat ze gepest zullen worden, en trouwens, wie durft z’n kinderen zo naar school te sturen?) of hen in het nieuw steken (en weten dat ze scheef bekeken zullen worden, want wie geeft als zogenaamd arme nu zoveel geld uit aan luxueuze onnozeliteiten?). Het is slecht gekapte haren. Het is de trein nemen en je in geen van de gezichten herkennen.

Armoede is nooit eens naar een museum gaan, nooit eens naar de film, nooit eens naar de voetbal. Het is rekenen op de welwillendheid van de buren om de kinderen eens een dagje zee te gunnen. Het is ziek zijn, en niet naar de dokter durven gaan. Het is de voortdurende angst je kinderen te verliezen aan een goedmenende medewerker van het Comité Bijzondere Jeugdzorg. Het is de ijskoude winterse kamer waar de wind door de spleten in de muur jaagt. Het is naar het gemeentelijk zwembad gaan, omdat je daar wel warm water hebt om te douchen, en je je niet moet behelpen met een kuip in de keuken. Het is een derdehandse auto kopen waarvan je weet dat die het geen zes maanden zal uithouden, maar hoe moet je anders op je werk raken (want ja, beste Rik, het is perfect mogelijk te werken in dit land en toch arm te zijn).  Het is elke dag weer een stukje van je zelfbeeld zien afbrokkelen.

Armoede is oefenen in ergens bij horen — tevergeefs.

Armoede is dikke miserie.