Het is lang geleden dat ik nog eens iets postte op deze blog. Dat komt zo. Het was mijn bedoeling iets te schrijven over die keer dat ik laat op een zaterdagavond in het station van Brussel-Noord belandde. Dat station heeft een grote hal aan de kant Rogier, en in die hal zaten, netjes naast elkaar tegen elke muur, families met hun hele hebben en houden, reistassen en zakken van de Aldi rondom hen geschikt. Veel vrouwen, enkele mannen. En in die hal twee kindjes, ik schat zo’n vier jaar, die op een driewielertje toertjes aan het fietsen waren. Ik ging naar een feestje. Ik kan daar niets over schrijven.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
matthias somers 
Daar was een ogenblik om in je hoofd even rond te toeren en te genieten van de mooie dingen die het verloop van tijd geboden heeft. De kinderen op de driewielertjes kon je toch meer aangrijpen dan het feest. Mooi.
Mijn vandaagse doortocht aan de bushaltes onder Brussel Noord: iedereen weg. Terwijl elk schrijnend hoekje daar vorige week zijn schrijnende mens had, zij het soms in hartverwarmende interactie onderling of met de buschauffeur/-reiziger.
Jij enig idee waar iedereen naartoe is?
Een tiental dagen geleden heeft Bruno Delille gezegd dat er “een oplossing gezocht zou worden” voor de gezinnen in de stationshal – misschien dat ze ze nu elders onderdak hebben gevonden? Al vermoed ik dat het hier nog over andere mensen gaat…
Brusselnieuws: ” Uitzettingsbevel voor gezinnen in CCN-gebouw station Brussel-Noord.” Er wordt geen nieuwe opvang voor hen voorzien, ook al kunnen die ouders met hun kinderen nergens heen. Verder zijn we wel goed bezig, hoor.